Nang Wala Nang Nagbubunganga sa Akin

ni Macky Serrano Salvador

Natupad na ang minsan kong hiniling

wala na ngayong nagbubunganga, naninita sa akin

pag nagkakape ako

bago kumain

wala nang nananaway

pag inaabot ko

tuwalya sa sampayan

pagkatapos magbabad

sa sarili kong blog at Facebook account

wala na, wala.

Hindi na ako

nakaririnig ng sermon

pag may natitirang kanin sa'king pinggan

o kung pumapasok ako ng bahay

nang nakatapak

pagkagaling sa eskuwalahan

nang nakasapatos buong araw.

Wala na 'kong naririnig

ni sermon, ni sita

pag nilalantakan ko ang balot

nang hindi naghahapunan

o pag nakatodo ng lakas

ipod na nakapasak sa'king tenga

o pag natutulog ako

nang nakahubad.

Wala nang pagbubungangang humahalo

sumasaliw

sa sagitsit ng mantika sa kawali

sa mga umagang

tinatanghali ako nang gising

o mga pangaral

na nakikipag-duet

sa huni ng mga kuliglig

sa mga gabing

minamadaling araw ako nang uwi.

Wala na akong naririnig na ganoon

wala na,

dahil nga wala ka na

at kasabay ng pagkawala

ng mga sermon, pangaral, sita

pagbubunganga

wala na rin akong

madamang saya.