-Jeric Jimenez
Hindi ko alam kung bakit
kinailangang durugin ang magkabila mong mga paa
gayong sinanay ito sa
matinding sikat ng araw
patungong
Mendiola.
Hindi ko alam kung bakit kinailangang butasin
ng iba’t ibang kalibre ng baril ang iyong katawan
gayong panangga ito ng
mga aping magsasaka.
Hindi ko alam kung bakit kinailangang tanggalin ang karapatan mo bilang
mabuting anak,
malambing na asawa’t
mapagkalingang ina
gayong labis-labis kang
sumigaw para sa wastong sahod ng mga manggagawa
gayong ubos-lakas kang
nagmulat dahil balintuna ang pamamahayag
gayong buong buhay mo
bilang anak,
asawa’t ina’y
inialay
para sa mga kumitil din
naman ng iyong buhay.
Hindi ko alam kung bakit kinailangang
barilin ka nila nang malapitan
gayong di na rin naman nalalayo
ang nalalapit nating kalayaan.
Hindi ko alam kung bakit kinailangang tadtarin ng bala ang iyong bungo
durugin ang iyong mga
paa
at butasin ang iyong
katawan
gayong matibay at lalong
lumalakas ang mga una nating utak,
ang mga una nating dugo.
gayong ang mga yabag sa lansanga’t kanayuna’y di na naglalayo
gayong ang mga pananggalang sa kalunsura’y di na sumusuko.
Dahil ba sa mga lapidang uhaw sa pagkabuhay
na naroon ang pagmamahal na maliw na maliw?
dahil ba sa mga naiwa’t nakalimutang bulto ng mga buto-buto
na naroon ang mga panaginip na minsan mong iniluha ang paglaya
o dahil ba sa bitak-bitak nilang mga mata
na makikita mo ang mga balang di tumuturol ang mga ihi.
At sa matingkad nilang
mga unipormeng
maaaninag mo ang walang
saysay nilang pagpapasabog ng mga bomba.
Mapatutunayan mong
walang naipagtatanggol ang mga isinusuka ng kanilang mga baril.
Sa pagkakataong
isa-isang natutumba ang mga tulad nating bukal
nadadamba ang maliliit
na singhal
masikhay na naitutulak
ang mariringal na pagwasak
at naitatayo
nabubuo
lalong tumitindig ang
matitimyas na
pagkakapantay-pantay.
Hindi mo man
matagal-tagal na nahimas ang likod ng iyong anak,
napunasan ang tumutulo
niyang laway o nalinis kanyang dumi ;
hindi mo man naakay ang
iyong ina sa kanyang pagtanda
o naalagaan ang iyong
ama sa nananakit niyang rayuma ;
hindi mo man nasuklian
ang mga halik sa hangin ng iyong kabiyak,
kanyang mga liham ng
pag-aalala
o pagmamahal na tiyak na
tiyak naman niyang umaabot
hanggang sa dulo ng mga
balang iyong pinakawalan ;
Natitiyak ko. Natitiyak naming lahat –
Maririnig pa rin namin sa lansangan ang mga paa mong kanilang dinurog
Mauulinigan pa rin namin sa matatalas na diskurso’t panawagan
ang mga tinig mong kasamang winasak ng iyong bibig
At madarama pa rin namin sa kanayunan ang katawan mong binutas ng mga
walang silbi’t
Walang saysay nilang mga
bala.
-
Si Sheena Trinidad ay dating lider-istudyante mula sa UP-Manila. Isa sa apat
umanong New People’s Army (NPA) na nakaingkwentro ng Armed Forces of the
Philippines (AFP) noong Marso 8, 2012 sa Bongabon, Nueva Ecija.
0 comments:
Post a Comment