BUWAN

BUWAN

By Felix C. Alvarina, Jr.

Alipin ng damdaming takot at pintig ng pusong ulila

Mapapawi ang dilim sa likhang liwanag ni Bathala

Tulad ko'y 'sang kawayan, sayo ay yuyuko at sasamba

Sa payak na kagandahan, katangiang taglay ng isang Diosa.

Sadyang kay hiwaga ng 'yong liwanag

Dagat ay nagiging payapa't banayad

At sa pusod nito makikita'y perlas

Likas mong yaman ay higit sa alinmang hiyas.

Saksi ka sa aking muling pagkabuhay

At naging gabay sa bagong paglalakbay

Tinahak ang landas na matuwid

Puspos ng pagpapala, mula sayo't sa lumikha.

Ako ngayo'y nasa hardin ng pag-iisa

Bawat butil ay diniligan ng sariling mga luha

Sana sa kadiliman ay tumubo yaong bulaklak

At sayo ihahandog, kung sa muli ay magkita.

Sa tuwina ikaw ang tanging asam at lunggati

Sa buhay na puno ng hinagpis at pighati

Hanap-hanap ang yong ganda sa bawat gabi

Dasal na masumpungan ang matamis mong mga ngiti.

Madalas ako'y tulalang naghahanap

Sa dalampasigan mga paa'y napadpad

Mga hampas ng daluyong wari di alintana

Tangay ng alon ng mapaglarong tadhana.

Kailan maiibsan ang kalungkutang nadarama?

Na sa bawat oras laman ka ng aking gunita

Walang humpay ang pagluha ng langit

Hangad na ika'y makamit, naabot ay rurok ng pasakit.

O aking buwan, ikaw ay nasaan?

Nagkukubli ba sa mga ulap ng karimlam?

Pusong amis ay umawit, himig ay kalungkutan

Hiling sa maykapal na ika'y muling masilayan.

O aking pag-ibig, ikaw ay panaginip

Ligayang nakamit, sa puso'y walang kapalit

Panahon man ay magbago at lumipas

Asahang pag-ibig ay walang wakas.

Ang buwan ay kawangis ng aking pag-ibig

Mananatili sa puso at isip

Ang pag-ibig ay kawangis ng aking buwan

Hatid ay liwanag... Magpakailanman.